- bükmək
- f.1. Müəyyən qaydada qatlamaq. Köynəyi bükmək. Kağızı bükmək. – O biri səkilərdə də usta bükən sayaq çoxluca paltarlar bükmüşdülər və üstlərinə də cürbəcürə papaqlar qoymuşdular. Ç.. // Örtmək. Qadın sualımın bir müsahibə şəkli aldığını görüncə əlindəki kitabı bükdü. S. H..2. Sarımaq, bürümək. Şeyləri kağıza bükmək. – Hədiyyə bir parça çörək götürüb, qəzetə bükdü. . M. C.. // Tütünü kağıza qoyub papiros düzəltmək. . . Şamil isə cibindən tütün qutusunu çıxarıb, yoğun bir papiros bükdü. M. Hüs..3. Əymək. Nikişin zabitin çiyinlərindən tutub, dala bükdü. M. İ.. Yay kimi bükərək ayaqlarını; Qəfildən sıçradın qaranlıqlara. R. R..4. Qatlayıb tikmək, sırımaq. Dəsmalın qıraqlarını bükmək.◊ Abrını ətəyinə bükmək – bax abır. Belini bükmək – bax bel. Boynunu bükmək – bax boyun. Büküb-bükmələmək – yıxmaq, basmaq, əzişdirmək. Məşədi Əsgər o qədər zorlu idi ki, üç-dörd heylə hambalları büküb-bükmələyib əzişdirə bilərdi. S. M. Q..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.